Σάββατο 2 Ιουλίου 2016

30 παγωτά και 10 μπάνια

Τα παιδικά καλοκαίρια είναι και θα είναι για πάντα θετικές αναμνήσεις. Αναμνήσεις που θα έρχονται κάθε φορά που πλησιάζουν οι διακοπές. Ίσως γιατί τότε οι διακοπές ήταν περίπου 3 μήνες, γεμάτες ξεγνοιασιά, παιχνίδι, φιλίες, βουτιές, εκδρομές, βόλτες με τα ποδήλατα. Στη γειτονιά ήταν η εποχή που μαζευόμασταν όλα τα παιδιά, ειδικά τις πρώτες μέρες μετά που έκλειναν τα σχολεία και τις τελευταίες πριν επιστρέψουμε. Ενδιάμεσα είχαμε απουσίες, καθώς κάποιοι πήγαιναν στα χωριά τους, άλλοι στα εξοχικά τους, ορισμένοι έμεναν σταθεροί, ενώ κάποιοι άλλοι πήγαιναν στις κατασκηνώσεις.

Κάθε καλοκαίρι και κάθε ηλικία είχαν τις ιδιαιτερότητές τους. Τα καλοκαίρια που είχε Euro ή Παγκόσμιο Κύπελλο μαζεύαμε χαρτάκια Panini για να κολλήσουμε στα άλμπουμ. Τα σπάνια, τα δυσεύρετα ήταν αντικείμενο ζήλειας για τους υπόλοιπους. Άλλα καλοκαίρια υπήρχαν άλλες μόδες. Για παράδειγμα, ένα διάστημα αρκετά από τα παιδιά καταπιαστήκαμε με μοντελισμό - αεροπλάνα, πλοία κτλ. Άλλο καλοκαίρι που είχε και Ολυμπιακούς Αγώνες ασχοληθήκαμε με το μπέιζμπολ - μιμητικά όντα με διάθεση να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό.

Κάποια πράγματα παρέμεναν σταθερά. Αρχικά, οι επιδρομές σε αυλές για μούσμουλα, κεράσια και κορόμηλα. Στην ευρύτερη γειτονιά υπήρχαν αρκετές μονοκατοικίες με αυλές. Οι ιδιοκτήτες δεν ήταν πάντα πρόθυμοι για την επιδρομή, άλλοι πάλι μας έκαναν χάζι και παρίσταναν τους θυμωμένους. Άλλη σταθερά ήταν οι βόλτες με το ποδήλατο έως την άλλη άκρη της πόλης, το πάρκο Αλκαζάρ, γύρω από το ποτάμι. Ατελείωτες ποδηλατάδες, πάντα με παρέα και κουβέντα.

Κλασική σταθερά, πάντα και παντού, ήταν φυσικά οι κόντρες. Πόσα παγωτά έφαγε ο καθένας; Χωνάκι, ξυλάκι, χύμα ή συσκευασμένο με παιχνιδάκι; Πόσες μπάνια έκανε; Πώς μετράμε τα μπάνια; Πιάνεται το να βγεις και να μπεις ή μέρα και μπάνιο; Ο καθένας μετρούσε τα δικά του, ανάλογα με τι τον ευνοούσε. 120 μπάνια, φώναζε ο άλλος, παρόλο που ήταν κάτασπρος κατάσαρκα. 310 παγωτά έφαγα, έλεγε ο άλλος παρόλο που ακόμη δεν είχε περάσει του Αγίου Πνεύματος. Μικρές κόντρες, μικρά ψεματάκια, έτσι για την στιγμή. Και το παιχνίδι συνεχιζόταν ατελείωτο, ακόμη και μετά τις 12 το βράδυ. Μέχρι να βγουν οι μανάδες να μας μαζέψουν έναν-έναν. Ξέγνοιαστο, παιδικό καλοκαίρι με τα όλα του, ακόμη και στην πόλη. Αυτές τις αισθήσεις θέλω να προσφέρω στο #kitsopaido κάποια στιγμή. Μέχρι να αρχίσει να μετράει και εκείνος παγωτά και μπάνια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου