Πάσχα στο χωριό: Δομένικο με θέα

Επειδή το Πάσχα είναι άμεσα συνυφασμένο με ελληνική ύπαιθρο και επειδή δεν ξέρουμε για πόσο καιρό θα έχουμε ακόμη κοντά μας τους παππούδες - μακάβριο και πραγματικότητα μαζί - φετινός προορισμός ήταν πάλι το χωριό. Όπου χωριό, Δομένικο Ελασσόνας - φέτος λόγω Καλλικράτη άλλαξε η έδρα του δήμου. Η φετινή περιήγηση θα συνεχιστεί από εκεί που έμεινε η αντίστοιχη περσινή, από τον Άγιο Γεώργιο δηλαδή.

Λίγα χρόνια πριν, ο Άγιος Γεώργιος ήταν ένα μικρό εκκλησάκι όπου από την πόρτα του χωρούσαν να μπούνε μόνο μικρόσωμοι άνθρωποι. Το μέρος έχει ανασκαφεί, αποκαλύπτοντας το μέγεθος της εκκλησίας. Επίσης έχουν ανακαλυφθεί προγενέστερες οχυρώσεις που οδηγούν στην αρχαιότητα. Ο Άγιος Γεώργιος βρίσκεται λίγο πιο έξω από την σημερινή τοποθεσία του χωριού. Ο δρόμος για να πάει κανείς είναι χωμάτινος, σε καλή κατάσταση.

Η απόσταση από τα τελευταία σπίτια του χωριού και το δάσος που το περιβάλλει.

Η θέα προς την ποταμιά - από εκεί είχε πάρει και το όνομα ο δήμος.

Ο περίβολος της εκκλησίας με ορατά τα σημάδια ανασκαφής. Από τη μία πλευρά ο ναός παλιότερα ήταν σχεδόν καλυμμένος από το χώμα!

Η εκκλησία λειτουργεί σχεδόν μόνο του Αγίου Γεωργίου, οπότε αρκεστήκαμε σε μια βόλτα στον περίβολο.

Καρέκλα αφημένη στην ανακαινισμένη είσοδο, ίσως για στήριγμα όταν ανοίγει η πόρτα, ίσως να περιμένει τους κουρασμένους οδοιπόρους. Το άνοιγμα στη σκεπή που φέρνει φως φαντάζει κάπως βιβλικό...

Για να δει κανείς το χωριό καλύτερα πρέπει να πάρει τον δρόμο προς διπλανό χωριό.

Γυρίσαμε στο σπίτι, καθώς οι σούβλες γυρνούσαν εδώ και ώρα. Το σπίτι στο χωριό τα τελευταία χρόνια έχει ανακαινιστεί, περιμένοντάς μας για τέτοιες χαρούμενες περιστάσεις. Η γιαγιά και ο παππούς είχαν αρχίσει τις ετοιμασίες από νωρίς.

Στο βάθος η σούβλα. Τα κτίσματα πιο πίσω ήταν παλιά ο χώρος που φιλοξενούνταν από κουνέλια μέχρι γουρούνι.

Ο κάτω μπαχτσές με το τρακτέρ που πριν μερικούς μήνες πάτησε τον οδηγό του, τον παππού. Ευτυχώς την σκαπούλαρε, ήταν και φέτος γερός και κοτσονάτος δίπλα μας, έχοντας το γενικό πρόσταγμα για όλα.

Αφού πιάσαμε τα υψώματα του χωριού, πεταχτήκαμε μια γρήγορη βόλτα και στην άλλη πλευρά του χωριού όπου βρίσκεται το ύψωμα με την ονομασία Πατούλι. Διακρίνεται η εκκλησία των Αγιών Ταξιαρχών και το δημοτικό σχολείο του χωριού.

Το λιβάδι στο Πατούλι ήταν γεμάτο λουλούδια. Παρόλο που ο Μάης ήταν μια βδομάδα μακριά, είπαμε να τον πιάσουμε λίγο νωρίτερα. Την δύσκολη δουλειά ανέλαβαν τα δύο μικρότερα ξαδέρφια μου - έχουμε διαφορά 19 και 22 χρόνια αντίστοιχα. Μέχρι την επόμενη επιστροφή στη φύση, ας είμαστε καλά...