Κίνηση στην Ολλανδία

Αφιέρωμα στην Ολλανδία. Ιδέα της Νατάσσας, συμμέτοχοι οι Τρελοτουρίστες, η Σοφία με τις κόκκινες νύχτες της και άλλοι. Αρκετές οι αναμνήσεις από τότε, καθώς δεν ήταν ένα απλό ταξίδι, αλλά διαμονή και φοίτηση για ένα εξάμηνο. Χειμερινό εξάμηνο του 2001. Καθότι δεν ήμουν τουρίστας, αλλά έμενα σε αυτή τη χώρα, η προσέγγιση θα είναι ελαφρώς διαφοροποιημένη. Καθότι οι φωτογραφίες μου βρίσκονται περίπου 360 χιλιόμετρα μακριά σε ένα σκοτεινό υπόγειο, θα επιχειρήσω μια γνωριμία με τους κατοίκους αυτής της χώρας, τους τρόπους, τις συνήθειές τους, ορισμένες επιπλέον πληροφορίες και μικρά πράγματα που μπορεί να αξιοποιήσει κάποιος που σχεδιάζει να επισκεφτεί αυτή την όμορφη και μακρινή χώρα.

Πρώτη επαφή, λοιπόν, με τη φύση της Ολλανδίας. Τα λιβάδια καταπράσινα, ανθισμένα – καθότι τέλος καλοκαιριού – αγελάδες να ξαπλώνουν στο παχύ χορτάρι και πολλά ρυάκια. Στο βάθος, τα αναχώματα που συγκρατούν το νερό της θάλασσας. Αυτό ίσως είναι το σημαντικότερο στοιχείο της χώρας, που αποτυπώνεται και στους κατοίκους της. Οι Ολλανδοί κέρδισαν πόντο-πόντο αυτή τη χώρα και συνεχίζουν να παλεύουν με τη θάλασσα. Συνηθίζουν να λένε ότι "Ο θεός έφτιαξε τον κόσμο, οι Ολλανδοί όμως έφτιαξαν την Ολλανδία". Εξού και η ονομασία Κάτω Χώρες (Netherlands), δικαιολογημένη από τη στιγμή που πάνω από το 40% της χώρας είναι κάτω από το επίπεδο της θάλασσας! Η ιστορία αυτή αποτυπώνεται καλύτερα σε ένα παιδικό μυθιστόρημα με τίτλο «Τα ασημένια πατίνια» από Σταλ Πιερ Ζιλ. Το είχα διαβάσει μικρός και με είχε στιγματίσει. Αξίζει, παρότι παιδικό.

Ας επανέλθουμε στην περιήγηση. Ο ιδανικός τρόπος για να ταξιδέψει κανείς στην Ολλανδία είναι με τα τρένα. Είναι γρήγορα, καθαρά, σχετικά φτηνά και φυσικά ακριβή στην ώρα τους. Από τον κεντρικό σταθμό των τρένων σε κάθε πόλη, μπορεί κανείς να αρχίσει την περιήγηση, καθώς οι σταθμοί βρίσκονται συνήθως σε κεντρικό σημείο. Έχουν και προσφορές για επαναλαμβανόμενα ταξίδια.

Μέσα στις πόλεις η μετακίνηση γίνεται με πολλούς τρόπους, με το αυτοκίνητο να έχει υποδεέστερη θέση. Γενικά, στην Ολλανδία προηγούνται οι πεζοί, μετά τα ποδήλατα, τα μέσα μαζικής μεταφοράς και τελευταία τα αυτοκίνητα. Ειδικά δε το δίκτυο ποδηλατόδρομων είναι ιδιαίτερα εκτεταμένο. Εκεί, ούτε οι πεζοί έχουν προτεραιότητα! Αξίζει να το δοκιμάσει κανείς, νοικιάζοντας ένα ποδήλατο για να κάνει τη βόλτα του. Καθότι επίπεδη χώρα, βολεύει πολύ και κάνει κανείς και τη γυμναστική του. Έπειτα, το τραμ. Διασχίζει τις μεγάλες πόλεις, έρχεται σε τακτά χρονικά διαστήματα που αναγράφονται στις στάσεις, είναι οικονομικό, σε πάει γρήγορα και παντού. Καλύτερα να αγοράσει κανείς Strippenkarten, είναι περισσότερο οικονομικές και ισχύουν για τραμ – μετρό – λεωφορεία σε όλες σχεδόν τις πόλεις. Απλώς, χτυπάς την κάρτα ανάλογα με το πόσες διαδρομές/ ζώνες θα ακολουθήσεις. Συμφέρει πάντως! Τα λεωφορεία επίσης εξυπηρετούν και έχουν ακριβή ώρα διέλευσης. Λειτουργούν, δε, και το βράδυ. Μετρό έχει σίγουρα το Άμστερνταμ και το Ρότερνταμ.

Τα γραφεία εξυπηρέτησης τουριστών (tourist information offices) βρίσκονται συνήθως κοντά στον κεντρικό σταθμό τρένου της εκάστοτε πόλης. Μπορούν να παρέχουν – δωρεάν – αξιόπιστες πληροφορίες περί αξιοθέατων, φαγητού, ποτού και λοιπών θεαμάτων. Επιπλέον, δίνουν δωρεάν αξιόπιστους χάρτες, εφάμιλλους με αυτούς που θα αγόραζε κανείς. Χάρτες βρίσκει επίσης κανείς και στους σταθμούς των τρένων.

Αυτά μέχρι τώρα. Στην επόμενη ανάρτηση θα ανασύρω τις αναμνήσεις από την καθημερινότητα των Ολλανδών, τον τρόπο ζωής, τις αντιδράσεις τους, ψώνια-αναμνηστικά, καθώς και κάποιες προτάσεις γαστριμαργικές. Γενικώς, ό,τι φάμε και ό,τι πιούμε .

ΥΓ Καθότι είναι η πρώτη ταξιδιωτική ανάρτηση, ελπίζω στην επιείκειά σας, φανταστικοί ταξιδιώτες...